– Kahramanmaraş’ta anne ve kızının 92. saatte kurtarılmasını toplumsal medyadan gözyaşlarıyla duyuran Bora Amasralı:
– “Çocuğumdan sonra duyduğum dünyanın en hoş sesiydi. ‘Abi’ diye bağırıyordu. Elimizden geleni yapmaya çalıştık. Sesi duyunca bütün arkadaşlarımızla ‘demek hala umut varmış’ diye sevinçten ağlamaya başladık”
ZONGULDAK – 67aydinhaber – GÖKHAN YILMAZ/FADİME YILMAZ ELMA – Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat'ta meydana gelen sarsıntıların akabinde kente giden Zonguldak Belediyesi çalışanı Bora Amasralı, yardım davetini duyduğu anne kızın 92. saatte kurtarılmalarının sevincini yaşıyor.
Zonguldak Belediyesi Fen İşleri Müdürlüğünde vazifeli 37 yaşındaki, 1 çocuk babası Amasralı, zelzelelerin akabinde 16 kişilik takımla Kahramanmaraş'a gitti.
Burada arama kurtarma çalışmalarına katılan Amasralı, 5 katlı Manolya Apartmanı'nın enkazında yardım isteyen 65 yaşındaki anne Mihriban Sultan ve 33 yaşındaki kızı Hatice Özçelebi'nin sesini duydu.
Kurtarma takımlarını enkaza yönlendiren Amasralı, anne kızın kurtarıldığını toplumsal medya hesabından “İki kişi bulduk, içeride sağlar. AFAD'ı çağırdım, onlar çıkarmaya çalışıyorlar. Bulduk.” diyerek gözyaşlarıyla duyurdu.
Amasralı, AA muhabirine, zelzelenin birinci gününün akşamı yola çıktıklarını ve bölgeye varır varmaz çalışmalara başladıklarını söyledi.
Pek çok mucizeye şahitlik ettiklerini anlatan Amasralı, “92. saatte anne ile kızının sesini duyduk çok şükür. Sonrasında daha profesyonel grupları çağırdık. Onlar geldi ve 1 saat içerisinde anne ve kızı bulundukları yerden çıkardı.” dedi.
– “Enkazdan çıkarken el sallıyordu, iyiydi”
Amasralı, hiçbir vakit umutlarını kaybetmediklerini lisana getirerek, “O sesi duyunca, çocuğumdan sonra duyduğum dünyanın en hoş sesiydi. 'Abi' diye bağırıyordu. Elimizden geleni yapmaya çalıştık. Sesi duyunca bütün arkadaşlarımızla 'demek hala umut varmış' diye sevinçten ağlamaya başladık.” diye konuştu.
Anne kızın titiz çalışma sonrası kurtarıldığına değinen Amasralı, şunları kaydetti:
“Yatak odaları pres olmuştu. Biz de oraya gerçek odaklandık. Oraya gitmemiz için de mutfağı kırdık, sonra salonu aldık, en son konuk odasına geldik. Anlatılan yer orasıydı. Sonra üst tarafta delik açtık. Deliği açarken sesi aldık. Ondan sonra, 'herkes sessiz olsun' diye haber verdik. 'Sesimizi duyan var mı?' diye içeriye bağırdık. 'Abi' diye oradan seslenince sıhhat durumlarını sordum. 'Bir yere sıkıştınız mı, rastgele bir sorun var mı?' diye sordum. Pek yeterli olduklarını söylediler. Enkazdan çıkarken el sallıyordu, düzgündü.”
Bora Amasralı, 9 gün boyunca çalışmalara takviye olduklarını, birinci sefer bu türlü bir olayla karşılaştıklarını ve o anlarda memnunluk, hüzün üzere bütün hislerin iç içe geçtiğini kelamlarına ekledi.