Bir aylık bebeğini bırakıp Hatay’a giden madenci enkazdaki genç öğretmene umut oldu

ZONGULDAK – 67aydinhaber – GÖKHAN YILMAZ/FADİME YILMAZ ELMA – Türkiye Taşkömürü Kurumunda (TTK) çalışan maden personeli Cüneyt Özfidan, Kahramanmaraş merkezli zelzelelerin akabinde 30 günlük bebeğini ve eşini bırakarak gittiği Hatay'da arkadaşlarıyla enkazdan çıkardığı genç öğretmeni hayata bağladı.

TTK Üzülmez Müessesesi'nde çalışan 4 yıllık maden emekçisi 33 yaşındaki Özfidan, zelzelelerin akabinde eşinin de takviyesiyle bölgeye gitmeye karar verdi.

Bir ay evvel dünyaya gelen kızı Umay Almina'yı geride bırakarak hiç düşünmeden Antakya'ya giden Özfidan, meslektaşlarıyla arama kurtarma çalışmalarına katıldı.

Özfidan, arkadaşlarıyla bir kısmı yıkılan binanın enkazından 8 saatlik güçlü çalışma sonucu 22 yaşındaki Abdullah isimli öğretmeni kurtardı.

– “İnsanlara umut olmak istedik”

Cüneyt Özfidan, AA muhabirine, Antakya'da 11 gün boyunca arama kurtarma çalışmalarında yer aldığını söyledi.

Büyük bir felaketin yaşandığına değinen Özfidan, “Bir çocuğum var, zelzele bölgesine giderken 30 günlüktü. Eşime, 'Bölgede insanların bizlere muhtaçlığı var, bölgeye gidiyorum.' dedim. Kendisi de benim gitmemi söyledi. Orada insanlara biraz olsun yararlı olmak, umut olmak istedik.” diye konuştu.

Özfidan, arama kurtarma çalışmalarından bahsederek, “İlk akşam bölgeye gittiğimizde bir bina büsbütün yıkılmak üzereydi. Abdullah da ailesiyle sarsıntıdan kaçarken ikinci kata geldiklerinde merdiven boşluğunda kalmış. Babası sağ olarak kurtarılmış. Annesi ve kız kardeşi hayatını kaybetmiş formdaydı. Binaya kimse giremiyordu. Binanın kalanı da yıkılmak üzereydi. Abdullah'ı kurtarmak için bir çalışma yaptık.” tabirlerini kullandı.

Çalışma yaptıkları alanın çok dar olduğunu lisana getiren Özfidan, şöyle devam etti:

“Bina yıkılmak üzereydi. Balyoz, kazma, hilti kullanamıyoruz. Yeri geldi tornavidayla betonu kırdık, yeri geldi araçları durdurarak kriko aldık. Krikoyla betonu yükselterek parçalamaya çalıştık, demirleri kestik. Yaklaşık 8 saat süren bir çalışma. Abdullah kardeşimiz orada merdivenin demir korkuluklarına sıkışmıştı. Kendisi Türkçe öğretmeni olduğunu söyledi. Ona, 'Seni buradan çıkaracağız, alacağız' dedik. O da bize, 'Abi beni almadan gitmeyin' dedi. Bizler de 'Abdullah, ya burada bir arada öleceğiz ya da birlikte buradan canlı çıkacağız' dedik. Onu bir yandan hayatta tutmaya, bir yandan da moralini yüksek tutmaya çalıştık. Biz ona bu anları, maden çalışanlarını, öğrencilerine anlatmasını söyledik. Uzun bir mühlet sohbet ettik. 8 saat süren çalışmanın akabinde Allah nasip etti, kurtarmayı başardık.”

– “Her bir canı sevdiklerine kavuşturduğumuzda birlikte sevinçten ağladık”

Özfidan, bölgedeki çalışma hallerinin, yaptıkları işin muvaffakiyetinin TTK'den geldiğini aktararak, “Bu kurumda her vakit bizim önceliğimiz iş sıhhati ve güvenliği olmuştur. Her girdiğimiz yerde birinci evvel yer altında çalıştığımız için tavanımızı sağlama alırız. Domuz damı; madenci arkadaşlarımızın tamamının her gün yaptığı bir şey zira orada çalışmamız için tavanı sağlama almamız lazım. Tavanı sağlama alalım ki kendimizi sağlama alalım, orayı ayakta tutalım.” biçiminde konuştu.

Yer altında çalışırken birlik ve beraberliğin kıymetine işaret eden Özfidan, “Birlik beraberlik olmadığı sürece yer altında çalışamazsınız. Yer altına girdiğimizde işimiz bittiği vakit yanımızdakine yardım ederiz. Herkes birlik beraberlik içerisinde işini yapar ve çıkar.” dedi.

Özfidan, her bir canı sevdiklerine kavuşturduklarında birlikte sevinçten ağladıklarını, bu hissin anlatılamayacağını kelamlarına ekledi.